Ik heb namelijk de bekende wielerkwaal, oftewel, een derde bal. Die zich precies bevindt op overgang been, zitvlak wat lopen niet erg prettig maakt. Even was ik bang dat er een van de twee gewoon verschoven was. Maar het is echt een derde. Gisteren na de koers had ik al pijn en toen ik vanochtend op mijn fiets stapte durfde ik bijna niet te gaan zitten. Telkens als ik dat deed ging er een pijnscheut door mijn lichaam. Vervolgens heb ik de hele etappe liggen draaien op mijn zadel om de positie te zoeken die het minst pijn deed. Er werd tevens zo verschrikkelijk hard gekoerst dat na een uur de pijn wel wat wegtrok door de intensiteit van de koers. Maar door het draaien kreeg ik ondertussen wel overal last van en dat helpt nu niet echt je prestatie. Met als gevolg dat ik met verschrikkelijk slechte benen rondfietste.  

Na afloop van de etappe stapte ik de bus in en toen kwam de pijn pas echt opzetten. Ik wist niet dat zoiets zo’n pijn kon doen. Ik werd er zelfs bij terugkomst in het hotel misselijk van. De dokter die dit soort zaken redelijk vaak heeft verholpen door operatie werd er ook niet echt vrolijk van en de komende dagen fietsen kan ik wel even vergeten. Dinsdag kijken we hoe het er voor staat en dan nemen we verdere beslissingen mocht dat nodig zijn. Ondertussen moet ik me koest houden met pijnstillers en een zak ijs.

Dit is echt een verschrikkelijke domper op Parijs Nice. Over het verdere verloop wil ik nog geen conclusies trekken. De vorm was stijgende en met de gezondheid gaat het prima. Dit heb ik nog nooit gehad en ik kan het dan ook missen als kiespijn. Laten we hopen dat het met een paar rustdagen vanzelf weg trekt.

Groetjes Bram